ηχή θεσπεσίη. Ο λόγος το λέει -και ο Όμηρος στην Ιλιάδα - ότι ερίζανε, μαλώνανε. Αγαπημένοι γείτονες και συνάδελφοι είναι η Αντζη "της Αίγινας του βουνού " και ο Σοφικίτης του Πέτρινου ξυλόφουρνου, έμπειρος οδηγός των μονοπατιών του παλιού βιολιστή Απόρου... Του οποίου η εγγονή επάξια συνόδευσε τους Ναξιώτες στα Κυκλαδοτράγουδα,που ξεσήκωσαν το ύπερθεν Ελλάνιο ως το πρωί.
Λίγο πιο πέρα, στο "Στέκι του κυνηγού" έβρεχε ...κεφτέδες πεντανοστιμους, συνοδεία των γλυκόλαλων ήχων του βιολιού του Εικοσιπεντάκη, του Μαρμαρινού, του Σώρρου, υπό τα ευήκοα ώτα των Αγίων Μάρθας, Θεοδοσίου και Χριστίνας, που κοσμούν τις αγιογραφίες της γειτονικής απαστράπτουσας εορταζουσας Φανερωμένης.
...Και καθως το κέφι άναψε, το χαμόγελο περίσσευε της Αντζης και της Σελήνας τόσο, που δεν σου εκανε καρδια να φυγεις. Μα ήδη το κουτσουρεμενο, δίκην επικουρικών συντάξεων, Άρμα της Σελήνης είχε καβαντζαρει το ψηλό παλιό προσευχητάρι του Αιακού και σε λίγο ο μικρός Θοδοσης της Χαλκής παραδινόταν στην ...Πορτάρα του Μορφέα, έχοντας απολαύσει όλα τ' ακούσματα της Ναξιωτικης κομπανιας του Βασίλη!
Και του χρόνου!
Κομνηνός Α. koymel35@hotmail.com
Δημοσίευση σχολίου