Το διήμερο 7 και 8 Σεπτεμβρίου πανηγύρισε τη μνήμη του Γενεθλίου της Παναγίας το μικρό, γυναικείο Ησυχαστήριο του Αγίου Χριστοφόρου στα όρια της πόλης της Αίγινας. Στο όνομα της Θεοτόκου τιμάται η μικρή Εκκλησία του μοναστηριού, το πρώτο - παλαιό καθολικό του, που ήταν ο κεντρικός ναός της μονής, πριν οικοδομηθεί ο μεγάλος ναός του Αγίου. Το απόγευμα της Τετάρτης 7 Σεπτεμβρίου τελέστηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός με τη συμμετοχή ιερέων του νησιού και ευλαβών προσκυνητών. Προεξήρχε ο αρχιμανδρίτης π. Ελευθέριος Κουμασίδης, ενώ το Θείο Λόγο κήρυξε ο π. Εμμανουήλ Γιαννούλης, εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού και παλαιός καθηγητής.Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας έγινε η ευλόγηση των άρτων, οι οποίοι διανεμήθηκαν στο τέλος σε όλο το εκκλησίασμα.
Το πρωί της Πέμπτης 8 Σεπτεμβρίου τελέστηκε η ακολουθία του Όρθρου και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία, στην οποία προεξήρχε ο αρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνός Μούρτζης, με τη συμμετοχή ιερέων και πλήθους πιστών. Το Θείο Λόγο κήρυξε ο π. Ελευθέριος Κουμασίδης. Μετά το πέρας της λατρευτικής σύναξης ακολούθησε κέρασμα και πανηγυρική τράπεζα με τη φροντίδα των καλογραιών του ησυχαστηρίου.
Το Γενέθλιο ή Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι θεομητορική εορτή, την οποία η Χριστιανική Εκκλησία τιμά κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου. Πολλοί ναοί ανά την Ελλάδα είναι αφιερωμένοι στη μνήμη της Παναγίας.
Τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν παρέχουν πληροφορίες για την καταγωγή και τη γέννηση της Θεοτόκου. Τις σχετικές πληροφορίες τις αντλούμε από το απόκρυφο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου (Β' αι. μ.Χ.), σύμφωνα με το οποίο η Θεοτόκος γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα με θαυματουργικό τρόπο από μια ενάρετη γηραιά γυναίκα, ονόματι Άννα (εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού Χάνα = εύνοια, χάρη), μετά από επίμονες δεήσεις προς τον Θεό, αυτής και του συζύγου της Ιωακέιμ. Η Άννα ήταν στείρα και συνεπώς άτεκνη, γεγονός που εθεωρείτο ντροπή στην ιουδαϊκή κοινωνία της εποχής της.
Η γιορτή της γέννησης της Θεοτόκου καθιερώθηκε για πρώτη φορά στα τέλη του Ε' ή στις αρχές του Στ' αι. στα Ιεροσόλυμα και από εκεί διαδόθηκε σε όλη τη χριστιανική Ανατολή. Η εισαγωγή της στη Ρώμη έγινε στα τέλη του Ζ' αι. από Έλληνες μοναχούς που κατέφυγαν στην Ιταλία μετά τους διωγμούς των Αράβων. Ο πάπας Σέργιος Α' (687-701) πρώτος την καθιέρωσε ως επίσημη γιορτή και την περιέλαβε μαζί με άλλες θεομητορικές εορτές στο εορτολόγιο της Δυτικής Εκκλησίας. Τον ΙΑ' αι. η γιορτή της γέννησης της Θεοτόκου είχε επικρατήσει σε ολόκληρη τη Χριστιανοσύνη.
Η γιορτή κατέχει σημαντική θέση στην υμνογραφία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Εξέχοντες υμνογράφοι (Σέργιος και Στέφανος Αγιοπολίτες, Γερμανός Α' Κωνσταντινουπόλεως, Ρωμανός ο Μελωδός, Ιωσήφ ο Υμνογράφος) έχουν γράψει ιδιόμελα, κανόνες και κοντάκια, που ψάλλονται κατά την ημέρα της γιορτής. Οι διηγήσεις για τη γέννηση της Θεοτόκου, παράλληλα, έχουν καταλάβει εξέχουσα θέση στην εκκλησιαστική ζωγραφική. Εικόνες εκλεκτής τέχνης βρίσκονται στο Άγιο Όρος, στο Μυστρά και την Κρήτη, ενώ αξιόλογα μωσαϊκά υπάρχουν στη Μονή Δαφνίου και στο Καχριέ τζαμί στην Κωνσταντινούπολη.
Επιμέλεια κειμένου - φωτογραφίες: Γεώργιος Ζαραβέλας, Θεολόγος
Δημοσίευση σχολίου